Beeldschermzorg zorgt voor een toename in de eenzaamheid van ouderen. Dat is wat ik vaak hoor in de media, binnen mijn werkveld en binnen de geijkte discussies tijdens verjaardagen! En meestal worden hierna de “schandalige” overige innovaties in de zorg besproken waardoor wij niet meer langs hoeven te komen (wij, de zorgverlener). Nu vraag ik me af, wie heeft er bepaald dat de zorgverlener de aangewezen persoon is om eenzaamheid onder de ouderen te voorkomen? En wie zegt überhaupt dat wanneer de zorgverlener minder langs komt de eenzaamheid onder de ouderen af neemt? Of wie zegt dat de ouderen op de zorgverleners zitten te wachten?

Twee jaar geleden heb ik mijn voet flink gebroken, hierbij kreeg ik een aantal weken fraxiparine, mocht ik niet op mijn voet staan en kon ik alleen zittend douchen met de welbekende zak om mijn been. Nu zeg ik niet dat ik in een gelijke situatie verkeerde als de gemiddelde oudere maar ik kon wel even ervaren wat het was om enigszins afhankelijk te zijn! De mogelijkheid was er om de thuiszorg langs te laten komen voor het injecteren en het wassen… het was voor mij duidelijk dat ik geen vreemde over de vloer wilde hebben! Gelukkig kreeg ik veel hulp van mijn vriendin en familie! Waarom zou dit anders zijn voor ouderen?

Moet een zorgverlener niet gewoon zorg verlenen en een sociale kring de mogelijke eenzaamheid opvangen?

Om even terug te komen op digitale innovatie, hoe geweldig is het dat er nu een mogelijkheid is om de zorgverlener buiten de deur te houden, de cliënt meer zelfredzaamheid te geven en de sociale kring te vergroten?! Denk aan het inzetten van beeldschermzorg, leefstijlmonitoring tegen bijvoorbeeld het dwalen van dementerende ouderen en valsensoren ter alarmering bij valgevaar!

Ik hoop dat de zorgverlener eens op een andere manier naar de cliënt wil gaan kijken, de manier waarop de zorgverlener wordt gezien als verlenen van zorg en niet een oplossing tegen eenzaamheid. Natuurlijk is het belangrijk om de sociale kring te inventariseren en hierop te anticiperen maar het welbekende kletspraatje vind ik geen onderdeel van het zorg verlenen maar een extraatje bij tijd over (en wanneer we niet zelf vechten tegen eenzaamheid dan is er meer tijd over). En laten we digitale innovaties gebruiken ter aanvulling op en verbetering van ons werk. Bij de juiste inzet van digitale innovatie zal de cliënt zelfstandiger worden en de zorgverlener effectiever kunnen werken.